Ο καρδιολογικός έλεγχος περιλαμβάνει:
1) Τη λήψη ιστορικού, όπου εξετάζεται το ατομικό ιστορικό του παιδιού, το οικογενειακό ιστορικό και των δύο γονέων (με έμφαση στην ύπαρξη καρδιοπάθειας σε μικρή ηλικία), η λήψη φαρμάκων καθώς και η ύπαρξη συμπτωμάτων. Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να δίδεται σε συμπτώματα όμως προκάρδιο άλγος ή απώλεια αισθήσεων που εμφανίζονται κατά την διάρκεια σωματικής άσκησης.
2) Τη κλινική εξέταση για τυχόν ανεύρεση φυσημάτων ή άλλων σημείων που μπορεί να υποδηλώνουν μία καρδιοπάθεια.
3) Το ηλεκτροκαρδιογράφημα
Αν με τον βασικό αυτό έλεγχο βρεθούν κάποια ύποπτα σημεία, ενδεχόμενως να χρειαστεί περαιτέρω διερεύνηση (π.χ. υπερηχογράφημα καρδιάς, Holter ρυθμού, ακτινογραφία θώρακος). Ο έλεγχος αυτός καλό είναι να επαναλαμβάνεται κάθε 2-3 χρόνια καθώς υπάρχουν κάποιες καρδιακές παθήσεις σπανιότατες μεν υπαρκτές δε (με κύριο εκπρόσωπο την υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια) που μπορεί να δώσουν τα πρώτα σημεία ύπαρξή τους στην ηλικία των 15 ετών, ενώ μέχρι τότε να μην είχαν δώσει κανένα κλινικό, ηλεκτροκαδιογραφικό ή έστω και υπερηχογραφικό εύρημα. Η πρόοδος της γενετικής ελπίζεται ότι θα βοηθήσει πολύ στην διάγνωση και στην αντιμετώπιση αυτών των περιπτώσεων σε βρεφική ηλικία.
